Stallion

Flashfiction,121 words precicely; no more, no less! Two hunters. One doesn’t know it yet

(Originally, written in Greek)

“Gotta be a stud for what I crave,” she muses, eyeing the prize. Tall, lean, a pretty boy with slick hair tied back in a knot. A twenty-five-year-old dish, good enough to eat.

She’s got forty summers under her belt, no complaints. Life’s been kind, but time’s a thief that don’t return stolen goods. Now or never, she decides, flashing a sly grin. Motherhood’s calling.

The kid’s clocked the dame across the bar, sipping her drink slow, violet eyes eating him alive.

She chuckles, noting his pricey but battered shoes. “I’ll be his lifeline,” she vows, dreaming of the father of her child.

But she’s betting blind. The crazed woman-killer the cops are hunting? Still on the loose.


"Επιβήτορας"· μια ιστορία με 121 λέξεις ακριβώς: ούτε μία παραπάνω ούτε μία παρακάτω ούτε μία παραδίπλα:

“Να λεβεντονιός για ό,τι ποθώ!”, σκέφτεται αντικρύζοντας το λεγάμενο. Ψηλός, λυγερόκορμος, ομορφάντρας με στιλπνό μαλλί δεμένο πίσω κότσο. Εικοσιπεντάχρονο παλικαράκι, μπουκιά και συχώριο!

Έχει καλοπατημένα τα σαράντα, αυτή. Παράπονο, κανένα. Καλά της τα φέρνει η ζωή, μα ξέρει ότι ο χρόνος που περνάει, δεν ξαναγυρίζει. Ή τώρα ή ποτέ, αποφασίζει, χαμογελώντας πονηρά. Την αποζητά τη μητρότητα…

Ο κούρος την έχει κιαλάρει τη μεσότριβη που κάθεται απέναντι σιγοπίνοντας το ποτό της· τον τρώει με τα βιολετιά μάτια της.

Γελάει από μέσα της, παρατηρώντας τα ακριβά, μα υπερβολικά φθαρμένα παπούτσια του. “Σανίδα σωτηρίας, θα του γίνω εγώ”, υπόσχεται στον εαυτό της για τον μελλοντικό πατέρα του παιδιού της.

Όμως, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, διότι ο φρενοβλαβής γυναικοκτόνος που αναζητούν οι αρχές, παραμένει ασύλληπτος.