Rafaella

Flashfiction, 121 words, precicely; no more, no less!

Ραφαέλλα, μια ιστορία με 121 λέξεις ακριβώς, ούτε μία παραπάνω ούτε μία παρακάτω ούτε μία παραδίπλα:

Είμαι γυναίκα απ’ την κορφή μέχρι τα κόκκινα νύχια των καλλίγραμμων ποδιών μου. Η μόνη διαφορά, είναι το πουλί. Θέλω να το κόψω, αλλά τώρα μ’ αυτό βγάζω το ψωμί μου. “Το κορίτσι με το παλαμάρι”, φωνάζουνε κοροϊδευτικά στην πιάτσα αλλά μη νομίζετε, ουρά κάνουν! Δε μ’ αρέσει η δουλειά· τ’ άτιμα τα λεφτά όμως, καταλαβαίνετε. Παίρνω τα φάρμακά μου, δεν πίνω ουσίες, μόνο λιγάκι χόρτο καπνίζω. Προσπαθώ να μη μπερδεύομαι, αλλά γίνονται και στραβές.

Να, προχθές με πήρε ένα ντερέκι, που μόνο για το στήθος μου δε με ήθελε, αν με εννοείτε. Το κάθαρμα, αποδείχτηκε μπάτσος. Όχι μόνο δε με πλήρωσε, μα μ’ έσπασε και στο ξύλο. Ευτυχώς, είχα μόνο ένα εικοσάρικο απάνω μου· το πήρε κι αυτό, ο παλιόπουστας!

(I am a woman — from the crown of my head to the red nails on my well-shaped feet. The only difference is the cock. I want to cut it off, but for now, it’s how I earn my keep. “The girl with the hawser,” they jeer in the square, but don’t be fooled — they queue up. I hate the work; the filthy money, you understand. I take my pills, no hard drugs, just a little weed. I try to stay out of trouble, but trouble finds me.

Take the other night. A brute picked me up, wanted everything but my breasts, if you catch my meaning. The wretch turned out to be a policeman. He didn’t pay. Instead, he beat me. Lucky I only had a twenty on me — he took that too, the old bastard.)