Second Round (Even a Third)

Flashfiction, 121 words, precicely; no more, no less!

Originaly written in Greek




1. "Second Round"

The muffled roars of opium-dazed spectators linger faintly. The show goes on. In the dressing rooms, the light stings like a slapped cheek. Rosa, defeated in the previous match, stands alone there, disconsolate. Marina bursts in, triumphant. Her serpentine body, venomous, glistens splendidly.

Their eyes meet. Gazes like well-honed steel blades. Labored breathing. Blood simmering. As if silence drips hatred!

Then, the unthinkable occurs. Half-drunk - not on victory but on the vanquished woman's sweat - the victor approaches and licks her rival's throat. The other laughs. A savage sound. She grabs her by the hair, slams her against the wall. Clamped together like oysters, they now kiss passionately. "What am I living?" one moans. "None of your ring tricks," the other whispers, tenderly biting her lover's earlobe.

2. "Digital Hearts"

His camera dangling like a predatory appendage, he prowls for tomorrow's feast. That evening, while all eyes followed the matches, his instincts drove him toward the underlit dressing rooms.

He stood transfixed, having nudged open a door. Two half-naked Amazons, drowning in each other's embrace...

The camera's demonic clicking and flashbulb's lightning made the girls' molten blood suddenly freeze. Their sole thought: to violently dismantle their guilty erotic entanglement.

In next day's papers and across the internet, the photograph of one boxer licking blood from her defeated opponent's split lip harvested millions of digital hearts.

"How sweet," the opinion-molders exclaimed with relish...


Δεύτερος Γύρος, μια ιστορία με 121 λέξεις ακριβώς, ούτε μία παραπάνω ούτε μία παρακάτω ούτε μία παραδίπλα:

Ακούγονται αμυδρά οι ιαχές των αφιονισμένων φιλάθλων. Το σόου συνεχίζεται. Χτικιάρικο το φως στ’ αποδυτήρια. Η Ρόζα, η χαμένη του προηγούμενου αγώνα, μοναχή εκεί, περίλυπη. Η Μαρίνα μπαίνει φουριόζα, θριαμβεύτρια. Το φιδίσιο κορμί της, κάθιδρο, γυαλίζει υπέροχα.

Κοιτάζονται. Βλέμματα, λεπίδες καλοακονισμένου ατσαλιού. Ανάσες βαριές. Αίμα που κοχλάζει. Λες και η σιωπή στάζει μίσος!

Αναπάντεχα, συμβαίνει το αδιανόητο. Μισομεθυσμένη, όχι απ’ τον θρίαμβό της, μα απ’ τ’ αρώματα του ιδρού της ηττημένης, η νικήτρια πλησιάζοντας, της γλύφει τον λαιμό. Η άλλη, καγχάζει. Άγρια. Την αρπάζει απ’ τα μαλλιά, τη στριμώχνει στον τοίχο. Κολλημένες σαν στρείδια, φιλιόνται τώρα παθιασμένα. “Τι ζω;” βογκάει η μία. “Τίποτα απ’ τα κόλπα σου στο ρίνγκ”, ψιθυρίζει η άλλη, δαγκώνοντας τρυφερά τον λοβό του αυτιού της ερωμένης της.

Και το παρακολούθημα (πάντα με 121 λέξεις ακριβώς):

Με την φωτογραφική του μηχανή στο χέρι, τριγυρνά για τον επιούσιο. Εκείνο το βράδυ, όλοι παρακολουθούσαν τους αγώνες, μα το δικό του ένστικτο τον έσπρωχνε στα κακοφωτισμένα αποδυτήρια.
Έμεινε άναυδος, ανοίγοντας μια πόρτα. Δυο ημίγυμνες Αμαζόνες, χαμένες η μια στην αγκαλιά της άλλης...
Η αστραπές του φλας και τα απανωτά «κλικ» της κάμερας που τραβούσε δαιμονισμένα, έκανε το ξαναμμένο αίμα των κοριτσιών, ξαφνικά να παγώσει. Μόνη τους σκέψη να διαλύσουν βιαστικά το ένοχο ερωτικό τους σύμπλεγμα.
Στον Τύπο της επόμενης κι από κει στο διαδίκτυο, η φωτογραφία που έδειχνε την μία πυγμάχο να γλύφει το αίμα απ’ το σχισμένο χείλος της ηττημένης αντιπάλου της, μάζεψε εκατομμύρια καρδούλες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
"Τι γλυκό", αποφάνθηκαν με ενθουσιασμό οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης...