In Sappho's Shadow

Flashfiction, 121 words, precicely; no more, no less!

I wanted to escape it all—the grind of work, the Metropolitan cacophony. Mostly, I wanted to slither away from the hairy clutches of my husband, cursed with the genetic impulses of an oversexed ape.

Finally, I’d made it.

Stretched on the shore, miles from him, unshackled from everything, the timid waves now lick my feet. The locals had rebranded this Lesbian stretch of sand as the Shore of Licentiousness, where nudists gather like followers of some secret rite. The scorching sun melted my soul into something weightless, and with half-closed eyelids, I bask in Apollo’s caresses—until a shadow falls over me.

If I open my eyes, I sense I’ll see something diametrically opposed to my chimp of a husband. Something truly desirable—something with the scent of a woman…


"Στη Σκιά της Σαπφούς", μια ιστορία με 121 λέξεις ακριβώς: ούτε μία παραπάνω ούτε μία παρακάτω ούτε μία παραδίπλα:

Ήθελα να ξεφύγω απ’ όλα! Από την ένταση της δουλειάς, τη φασαρία της Μητρόπολης· κυρίως ήθελα να ξεγλιστρήσω μακριά από τα τριχωτά χέρια του συζύγου μου που δυστυχώς έχει γενετήσιες ορμές υπερσεξουαλικού πιθήκου.

Επιτέλους, τα κατάφερα!

Ξαπλωμένη στην ακρογιαλιά, πολύ μακριά του, απελευθερωμένη από τα πάντα όλα, το απαλό κύμα γλύφει τώρα τα πόδια μου. Είναι μαγευτική η «παραλία της Ακολασίας», όπως έχουν μετονομάσει οι ντόπιοι ετούτη την αμμουδιά της Λέσβου, όπου μαζεύονται οι γυμνιστές. Ο καυτός ήλιος λιώνει ευχάριστα την ψυχή μου και με μισόκλειστές τις βλεφαρίδες, απολαμβάνω εκστασιασμένη τις θωπείες του Απόλλωνα, όταν μια σκιά πέφτει πάνω μου.

Αν ανοίξω τα μάτια, διαισθάνομαι ότι θα δω κάτι διαμετρικά αντίθετο του χιμπατζή μου, κάτι πραγματικά ποθητό· κάτι με άρωμα γυναίκας…